اول اينكه:مقصود نويسنده از طرح سازگاري ليبراليسم،دموكراسي و دين، استوار كردن اين تفكرات بر شالوده ها و مباني ديني نبوده بلكه مقصود آن است كه، اين اصول و تفكرات هيچگاه در نفي يكديگر گام بر نمي دارند و آنگونه كه همينك در تفكرات سياسي جوامعي چون ما رايج است كه از ميان دموكراسي ليبرالست و دين ناچار بايد يك گزينه را برگزيد به نقد ميكشاند و اگر به لطف نگاهي بر مقدمه ي مقاله اندازيد به آشكارا نويسنده مقاله عنوان مي دارد كه مقصودش از دين قائل بودن به وجود خداوند و تعليمات آسماني است و نه دين داري در جايگاه حكومتي و دخالت در حكومت. و اين را در تقابل روشنفكران و دينداران بنياد گرا به اين گونه مطرح مي سازد:(در طرح اين پرسش، دين به عنوان قائل بودن به وجود خداوند و تعليمات آسماني او مد نظر است و لزوماً ديانتي كه دعوي حكومتگري دارد، مورد بحث نيست زيرا در اين مقاله قصد داريم در باب نسبت دين و ليبراليسم سخن بگوييم، نه آنكه قرائتي ويژه از دينداري ارائه دهيم.)