در آیات 246 تا 252 از سوره ی بقره نمونه ی جالبی از حاکمیت انبیا را مطرح می فرماید. "...و قال لهم نبیهم ان الله قد بعث لکم طالوت ملکاً... و الله یؤتی ملکه من یشاء... پیامبرشان گفت خداوند طالوت را به عنوان فرمانروای شما برانگیخته است... خداوند فرمانرواییش را به هرکه بخواهد می دهد. (بقره/247) اگر طالوت پیامبر نبوده باشد اما برگزیده ی پیامبر از طرف خدا بوده و به امر پیامبر حاکم مردم شده است. مسلماً خداوند فرمانروایی خود را به کفار و دشمنان خود نمی دهد، به کسی می دهد که صلاحیت آن را داشته باشد و این صلاحیت را خداوند بهتر از هرکس تشخیص می دهد.

همچنین خداوند به حضرت یوسف بخشی از فرمانروایی و حکومت را داد چنانکه می گوید: "پروردگارا به من فرمانروایی دادی و تعبیر خواب و تأویل وقایع آموختی (یوسف/101). و همچنین به خاندان حضرت ابراهیم "فقد آتینا آل ابراهیم الکتاب و الحکمة و آتیناهم ملکاً عظیماً (نساء/54) (...فرمانروایی بزرگی به ایشان دادیم) و نیز به حضرت داود و حضرت سلیمان (سوره ی ص 17-39).

نمونه های فراوانی در باره ی حکومت انبیا از طرف خداوند یافت می شود که آیه ی 20 سوره ی مائده به نوعی از آن اشاره دارد. اما آیات دال بر حاکمیت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) حاکمیتی فوق همه ی حکومت ها را برای آن حضرت اثبات می کند:

"النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم" (احزاب 6) طبق این آیه صاحب اختیار مؤمنین پیامبر است و تصمیم پیامبر در باره ی آنان بر تصمیم خودشان مقدم است. آیا حکومت از این بالاتر ممکن است؟ آیا با وجود این شأن و موقعیت برای پیامبر حاکم دیگری در کنار پیامبر امکان اعمال قدرت دارد؟

آیه ی دیگری که مبین همین مطلب است می فرماید: "و ما کان لمؤمن و لا مؤمنة اذا قضی الله و رسوله امراً ان یکون لهم الخیرة من امرهم ..." (احزاب 36) وقتی خدا و رسولش حکمی و تصمیمی گرفتند دیگر برای هیچ مرد و زن مؤمنی جای اختیار و تصمیم گیری در کارشان نیست.

و از این قبیل آیات و نشانه ها در قرآن فراوان است. علاوه بر اینکه اکثر احکام قرآن، تحت عنوان "حدود الله"، مربوط به مسایل اجتماعی و سیاسی است و اقامه و اجرای آن ها بدون حکومت میسر نخواهد بود.

پس از همه این آیات به دست می آید که به دست گرفتن حکومت یکی از اهداف انبیای الهی بوده است. آنهم نه حکومتی در کنار سایر حکومت ها بلکه حکومت مطلق جهانی زیرا خداوند می فرماید ان الحکم الا لله حکم فقط از آن خدا است (یوسف 40). و می فرماید: "قل یا ایهاالناس إنی رسول الله الیکم جمیعاً" (اعراف 158) بگو ای مردم من فرستاده ی خدا به سوی همه ی شما هستم.

و اگر چنین نبود آنهمه جنگ بین پیامبران الهی و دشمنانشان در نمی گرفت. "وکأین من نبی قاتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لما اصابهم..." (آل عمران 146)

با وجود اینهمه دلایل آیا کسی می تواند اثبات کند که حکومت با نبوت و رسالت منافات دارد و جزء برنامه انبیاء خدا نبوده؟